Bencil Dev (Oscar Wilde) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Bencil Dev

Kitabın Yazarı : Oscar Wilde

Kitap Hakkında Bilgi :

Bencil Dev, ilk yayınlanma tarihi Mayıs 1888 olan Oscar Wilde’nin (1854-1900) yazdığı bir hikayesidir. Öykü çocuklar için yazılmış olmasına rağmen daha ziyade büyüklere verdiği mesajları ile dikkati çekmektedir.
Dev'in yalnızlıktan buz kesen bahçesinde, ağaçlar yeniden çiçeklenecek mi? Bahar tüm renklerini alıp geri gelecek mi? Çocuklar bencilliğin duvarını yıkabilecekler mi?

Kitabın Özeti :

Çocuklar okuldan çıktıktan sonra Bencil Dev'in bahçesinde oynardı. Bu bahçe güzel bir bahçeydi. Bu bahçede iki tane şeftali ağacı vardı. Bahçede çok güzel çiçekler de açardı. Çocuklar bu güzel bahçede eğlenirlerdi.

Bir gün arkadaşı Kornval Büyücüsünü ziyarete gitmiş olan Dev bu bahçeye geri döndü. Arkadaşının yanında yedi yıl kalmış, artık evine gelmişti. Gelir gelmez de bahçede oynayan çocukları görmüştü. "Ne yapıyorsunuz burada? Kendimden başka hiç kimsenin de orada oynamasına izin vermem!" diye bağırmış. Devden korkan çocuklar korkup koşarak kaçmışlar. Daha sonra dev bahçesini duvarla ördürmüş. Sonra çocuklar bahçenin yanına gelip bahçe hakkında konuşmaya başlamışlar. Daha sonra bahçe duvarı üstüne "Duvarı aşanlar cezalandırılacaklardır." diye yazan bir levha da asmıştı.

Zavallı çocukların oynayacak yeri kalmamış o bahçede oynadıkları günleri özlemeye başlamışlardı. Kış geçtikten sonra her yere bahar gelmiş ama Dev’in bahçesi hala yeşermemişti. Çocuklar yok diye kuşlar da artık oraya gitmiyorlardı. Üstelik tüm dolular da devin bahçesine yağıyordu. Bencil Dev, kışta kalmış bahçesine bakıyor, bahçesine baharın gelmemesine çok şaşıyordu. Aradan zaman geçmiş. Her yerde çiçekler açmış ilkbahar gelmiş. Fakat devin bahçesi hala kışmış. Dev bahçesine bakmış durmuş ama hep aynı kışmış.

Bahar da yaz da geçmiş Güz her bahçeye meyve vermiş ama Dev'in bahçesine hiçbir şey vermemişti. Bir sabah Dev güzel bir ezgi duydu. Bu ses penceresinin dışında öten küçük bir kuş sesiydi. Dev kuş sesi duymaya duymaya kuş sesini unutmuştu. Bu ses ona dünyanın en güzel müziği gibi geldi.

Dev, ilkbahar geldi diye dışarı bakmış. Duvarın küçük bir deliğinden çocuklar içeri girivermişler, ağaçların dallarına tırmanmışlar. Çocuklar ağaçlara çıkmışlar, ağaçlar da çocukların gelmesiyle baştanbaşa çiçeklere bürünmüştü.
Ama bir köşe hala kıştı. Orada bir çocuk duruyor küçük çocuk ağaca yetişemiyor acı acı ağlıyordu. Dev, bahçesine ilkbaharın neden uğramaz olduğunu anlamıştı. Çocukların olduğu yerler ilkbaharmış sadece. Bencilliği yüzünden ona bahar gelmiyordu.

Bunun üzerine Dev o küçük çocuğu da ağacın üzerine çıkarmak için merdivenden aşağı inip bahçeye çıktı. Ama çocuklar onu görünce öyle korktular ki hep kaçıştılar. Ve bahçeye kış geri döndü. Ama o küçük çocuk gözleri yaşla dolmuş ve Dev'in geldiğini göremediği için kaçmamıştı. Dev ona gizlice yaklaşıp çocuğu ağacın başına çıkardı. Ağaç hemen çiçek açmış kuşlar da gelip ötmüştü.

Dev, koca bir balyoz alıp bahçesinin duvarlarını da yıkıp bahçesini çocukların oyun alanı haline getirmiş. Öteki çocuklar da koşa koşa geri dönmüşler, bahar da onlarla birlikte tekrar bahçeye dönmüş. Çocuklar ile Dev, bütün gün oynamışlar. Ama Dev’in ağaca çıkardığı çocuğu arayıp bulamamışlar.

Dev, "Hani ağaca çıkardığım çocuk?" diye sordu. Çocuklar, "Bilmiyoruz, gitmiş," demişlerdi. Dev, "Ona söyleyin, yarın kesinlikle gelsin," demiş ama çocuklar onun nerede oturduğunu bilmediklerini, kendisini daha önce hiç görmediklerini söylemişler.

Her akşam okul kapanınca, çocuklar gelip Dev'le oynuyorlardı. Ancak Dev'in sevdiği küçük çocuk artık hiç görünmüyordu..

Yıllar geçmiş Dev’de artık çok yaşlanmıştı. Bir koltukta oturuyor bahçesinde oynayan çocuklara bakıyordu. Bir kış sabahı bahçenin en uzak köşesinde, güzel beyaz çiçeklere bürünmüş bir ağaç görmüştü sanki. Ama bu mevsimde böyle bir şey olamazdı. Ağacın dallarından meyveler sarkıyordu. O ağacın altında da yıllardır aradığı o küçük çocuk duruyordu.

Dev büyük bir sevinçle bahçeye doğru koştu. "Sen, bunca zamandır neredesin?" diye sorarken içine bir korku düştü. Çocuk, Dev'e gülümsedi, "Ben de sizi kendi bahçeme, cennete götüreceğim," dedi.

 Diğer gün çocuklar devin bahçesine geldiklerinde devi bir ağacında altında ölü olarak bulmuşlar.