Muhteşem Gatsby (F. Scott Fitzgerald) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Muhteşem Gatsby

Kitabın Yazarı : F. Scott Fitzgerald

Kitap Hakkında Bilgi :

Toplumu Sarsan Yasaklar, Sindirilmemiş Özgürlükler, Caz Ve Bir Amerikan Rüyası Trajedisi Muhteşem Gatsby, F. Scott Fitzgerald'ın kariyerinin en büyük başarısı olarak kabul ediliyor. Caz Çağı'nın bu en önemli eseri, on yıllardır her yaştan okurun beğenisini topladı.

1920'ler Amerikasında geçiyor bu ustalıkla kaleme alınmış hikaye. Sınıflar arasındaki derin uçurumları gözler önüne sererken okura eşi bulunmaz bir edebiyat şöleni sunuyor.

Varlıklı Jay Gatsby ve güzeller güzeli Daisy Buchanan arasındaki aşk, Long Island'daki gösterişli partiler, baş döndürücü bir atmosferde çağını aşan bir sesle okura ulaşıyor.

Altı kez sinemaya uyarlanan Muhteşem Gatsby, yirminci yüzyıl edebiyatının en büyük klasiklerinden biri olarak kabul ediliyor.

Kitabın Özeti :

1922’de New York'un Long Island bölgesinde oturan Bay Gatsby, herkesin tanımak ve şöhretinden faydalanmak istediği bir adamdır. Hikâyeyi anlatan Nick Carraway’de onun görkemli malikânesinin karşısında oturmaktadır.

Jay Gatsby ile komşusu, Nick Carraway, Long Island’da West Egg kasabasında yaşamaktadır. Gatsby'nin göz kamaştırıcı bir evde yaşarken, Nick'in yaşadığı kulübenin içinde adım atacak bir yer yoktur. Körfezin karşı tarafında, insanların yaşadıkları East Egg'de, Daisy ve Tom Buchanen oturmaktadır. West Egg ve New York şehri arasında muazzam bir kül çöplüğü vardır. George ve Myrtle Wilson'un garajı ve evi bu kül çöplüğünün civarındadır.

Bütün bu farklı statüdeki insanlar ve karakterlerin hepsi işte bu kül çöplüğünün yanından geçmek zorundadır. Çok farklı mekânlarda ve ekonomik düzeydeki insanların odak noktası gelip geçilmek zorunda olunan bu küllüktür. Romanın çarpıcı noktası bu kül vadisindedir. Bir göz doktoru da, bu çöplüğe gülünç bir reklâm tahtası koymuş ve reklâmına görmeyen mavi gözlerle manzarayı seyreden kör bir adamın resmini asmıştır.

Birinci Dünya Harbindeki asker olan ve ve Yale Üniversitesini bitiren Nick, (anlatıcı) bir tahvil satıcısı olarak çalışmağa başlamış ve West Egg'de yerleşmiştir. Kuzeni Daisy ve kocası Tom ile dostluk içinde yaşamaktadır. Daisy'nin arkadaşı Jordan Baker'den, Tom'un kuzeni ve Daisy'i aldattığını, Daisy’de bunu bildiğini ve bu duruma çok üzüldüğünü öğrenmiştir.
Gatsby'nin meskeni onu tanıyan, tanımayan bir sürü insan tarafından dolup boşalmakta herkes Gatsby'nin hakkında hikayeler uydurmaktadır. Tom kuzeni Daisy’ın beş yıl önce Gatsby ile sevgili olduğunu, Gatsby’in beş yıl önce parasız ve çulsuz bir adam olduğunu öğrenmiştir. Gatsby bir ara kaybolunca zengin bir ailenin kızı olan Daisy, zengin bir adam olan Tom ile evlenmiştir.

Nick kuzeni Daisy kocası Tom hakkında da pek iyi şeyler duymamaktadır. Tom ile Daisy’nin evlilikleri görüldüğü kadar mutlu ve şaşalı değildir. Üstelik kuzeni Daisy’in kocası olan Tom küstahça bir tavırla Nick’ten metresi Myrtle Wilson ile tanışmasını ister. Nick, istemeyerek de olsa Tom ve Myrtle'in, New York'daki partilerine katılmak zorunda kalır. Daisy'den bahsettiği için, Tom, Myrtle'in burnunu kırar. Kendisini, Tom ve kuzeni Daisy Buchanan’ın derin meselelerinin içinde bulan Nick, hemen ardından, Gatsby' nin kargaşalı hayatına da karışmak zorunda kalacaktır.

Gatsby, hafta sonlarında şaşaalı partiler vermektedir. Misafirler, ev sahibi Gatsby’i çok ender görmektedir. Herkes onun şaibeli zenginliği hakkında dedikodular yapmaktadır. Gatsby gösterişli partiler vererek kendisini derinden sarsan ihtiraslarını tatmin etmek istemektedir. Beş yıl önce sevgilisi olan ve harbe gittiği zaman kaybettiği sevgilisi Daisy’yi yeniden kazanmak için uğraşmaktadır.

Bu nedenle, Daisy'yi tanıyan Jordan ve Nick'in kendisine yardım etmesini ister. Nick'in evinde bir buluşma hazırlanır ve Daisy, yeniden Gatsby'nin metresi olur. Kısa bir müddet için, Gatsby ve Daisy, çok mutlu olmuşlardır. Gatsby bu mutlu hayatını çok fazla sürdüremez. Tom Buchanan ve George Wilson, eşlerinin kendilerini aldattığını anlamışlardır. Wilson, Myrtle'in davranışlarından haberdar olmuş ama Tom'un kendisini aldattığını bilmemektedir.

Wilson'un gözünde, Tom garajın bir müşterisi ve garacında arabasını tamir ettiren bir insandır. Tom, hem karısını hem de metresini kaybedebileceğini anlayınca paniğe kapılmıştır. Tom ve Gatsaby’de artık tanışmışlar hepsi bşrden zaman zaman bir araya gelmeye başlamışlardır. Beşi birden New York'a giderlerken, Daisy, Tom, Buchanan'ın otomobilinde Gatsby ile beraber gitmek hususunda ısrar eder. Tom ve diğerleri Gatsby'nin otomobilini izlemek zorunda kalmış Tom Gatsby ile Daısy’ın aynı otomobilde gitmelerinden çok kuşkulanmış ve bunu çok kıskanmıştır..

Gatsby ise Daisy’e tamamen elde etmek istemektedir. Bunun için Daisy’i kocasından ayırmak ister. Gatsby, bir otel odasında Tom, Daisy, Nick ve Jordan'm huzurunda Daisy'nin kocasını terk etmesini ve onu hiç bir zaman sevmediğini itiraf etmesini ister. Bunu bir fırsat bilen Tom, Gatsby'nin, yeraltı dünyasının kirli işleriyle uğraşan biri olduğunu söyler. Tom'un bu hücumu sırasında Daisy, sesini çıkarmaz ve Tom'u sevmediğini itiraf edemez. Bu olay Gatsby'i sarsar ve Daısy ile olan bütün hayallerinin yıkıldığını hisseder.

Gatsby'ye sırt çeviren ve tepeden bakmaya başlayan Tom zafer kazanmış bir eda ile Gatsby'ye, Daisy'yi, kendi otomo­bilinde West Egg'e götürmesini söyler. Beraberce yola koyulurlar. Fakat felâket onları bu yolda beklemektedir.
Kocası tarafından dövülen ve odasına kilitlenen Myrtle Wilson, dışarı çıkar ve süratle yola fırlar. Kaçmak isterken, Gatsby'nin otomobili altında korkunç bir şekilde can verir. Gatsby'nin otomobili de yana devrilir. Tom, Nick ve Jordan, kısa bir zaman sonra, garaja ulaşırlar. Herkes bu kül vadisinin kenarındaki garaja toplanmıştır. Tom, bu kazada metresinin öldüğünü öğrenir, kadının kocası ise perişan bir haldedir. Tom'un, Wilson'un kulağına eğilerek bir şeyler söyler. Fakat Tom’un söylediği bu sözler romanın sonuna kadar gizli kalacaktır. Fakat Tom her ne söylemişse bu sözler dehşetli bir durum oluşturmuştur. Nick, ilkin Gatsby'den, Myrtle'i öldüren otomobilin sürücüsünün Gatsby değil Daisy olduğunu öğrenmiştir. Arabayı Daisy kullanırken kaza olmuştur. Gatsby, ise arabayı kendisinin kullandığını ve olayın tüm sorumluluğunu üzerine aldığını söylemektedir.

Gastby'nin yanından ayrılan Nick, bahçenin öte tarafına çıkarak insanların çirkefliğine soysuzluğuna ve ahlaksızlığına isyan ederek haykırmaya başlar. Bu kompliman karşısında, Gatsby'nin yüzünde sıcak bir gülümseme belirir, bu onun son gülümsemesidir. Bir kaç saat sonra, George Wilson, Gatsby'i tabanca ile öldürür ve ardından intihar eder.

Gatsby'nin cenaze töreninde, Nick'den başka, sadece Gatsby'nin yaşlı babası ve bir kaç hizmetçisi vardır. Nick'in ısrar ve ricalarına rağmen önceki arkadaşlarından veya misafirlerinden kimse katılmaz. Daisy ve Tom geziye çıkarlar.

Aylar sonra Nick, Tom'u görür ve onu hakikati itirafa zorlar Gatsby'nin ölüm otomobilini kullandığını Wilson'a söyleyen odur. Besbelli ki, Daisy, bunun yalan olduğunu söylemiştir,.

Nick’in gözünde Tom ve Daisy, insanları bir eşya gibi kullanmakta, sonra kaldırıp çöplüğe atmaktadırlar. Her şeyi kırıp döktükten sonra da pisliklerini başkalarının temizlemesini istemektedirler.

Nick, Jordan ile ilişkilerini keser zira bu kadın, Daisy'ye benzemektedir. Gatsby'nin konağına son bir defa daha baktıktan sonra dönerken, Nick, sahilde durur ve asırlarca önce Hollandalı denizcilerin, gözleri ve kalpleri hayallerle dolu olarak bu adaya baktıklarını ve Gatsby'nin ümitsiz hayallerine zemin hazırladıklarını düşünür. Gatsby'nin hayalinin boş olduğu, daha yüz yıllarca önce söylenmiştir.

Vahşetin Çağrısı (Jack London) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Vahşetin Çağrısı

Kitabın Yazarı : Jack London

Kitap Hakkında Bilgi :

Buck gazeteleri okumazdı, okusaydı sadece kendisinin değil, Puget Sound'dan San Diego'ya dek, güçlü, uzun ve sık tüylü tüm kıyı köpeklerinin başında dolanan beladan haberi olurdu. Bütün gemi ve nakliyat şirketlerinin yeni buluşunu dünyanındört bir yanına avaz avaz duyurduklannı bilirdi; çünkü kuzey kutup bölgesinin karanlığında körü körüne dolaşan insanlar san bir maden bulmuşlardı. Binlerce kişi bu san maden için kuzeye akın ediyordu. Bu insanların köpeğe ihtiyacı vardı. Ağır ve yorucu işlerin üstesinden gelebilecek, kara kışa dayanabilecek, uzun tüylü, iri ve kuvvetli köpeklere ...

Buck güneşin kucakladığı Santa Clara vadisindeki büyük bir evde yaşıyordu. Yargıç Miller'ın yeri denirdi buraya; yoldan içerde, ağaçların arasına gizlenmiş; ancak dört bir yanını dolanan geniş verandanın, sık dallar arasından leke leke göründüğü bir evdi bu. Geniş çimenlikler arasından ve uzun kavak ağaçlannın birbirine dolanmış dallan altından kıvrılarak uzanan çakıllı araba yoluyla ulaşılırdı eve...

Kitabın Özeti :

Yukon ve Alaska’da altın bulunması, kızak çekecek büyük ve güçlü köpeklere olan ihtiyacı arttırmıştı. Buck, tam olarak altın arayıcılarının istediği gibi bir köpekti.

Buck‘un babası St Bernard ve annesi İskoçyalı bir çoban köpeğidi. Buck 63 kilo ağırlığında ev koşullarında yaşayan kendi halinde bir hayvandı. Kaliforniya'nın Santa Clara Vadisi'nde geniş bir arazi sahibi ve zengin bir emekli yargıç olan Yargıç Miller’ın evinde oldukça rahat bir hayat yaşıyordu.  Buck kendisini bir ev köpeği yapmak isteyen bütün gayretlere karşı çıkıyordu. O yılın büyük Klondike grevi ve Altın arayıcıların Alaska’ya akın etmesi Buck gibi kızak çekebilecek köpek­lerin değerini çok arttırmıştı. Yargıç Miller’in bahçıvanı olan Manuel, kumara düşkün bir adamdı. Kumar borçları yüzünden alacaklılar onu çok sıkıştırmaktaydı. Manuel kumar borçlarından kurtulmak için Buck’u çalarak Alaska şartlarında kullanılmak üzere kızak köpeği eğiten bir köpekçiye sattı.

Buck’un boynuna ip geçirerek hislerini kaybettirircesine boğazını sıkarak bir kafese koymuşlardı. Boğazının sıkılması, kafese tıkılması Buck’un onurunu çok kırmıştı. Buck’u bir trene atarak Seatle şeh­rine götürmüşler ve orada kendisini yetiştirecek olan adama teslim etmişlerdi.

Buck, kendisini kafese kapatan ve aşağılayan insanlara karşı duyduğu öfke ile kafesten çıkar çıkmaz kendisini eğitecek adamın üzerine saldırdı. Fakat Buck, adama kadar yetişemiyordu. Buck defalarca eğitimciye saldırmış ama her defasında kafasına yediği bir sopa ile yere düşmüştü. Buck, eğitmene bir kaç defa daha saldırdıktan sonra ilk büyük dersini aldı. Elin­de sopa taşıyan bir adam kendisinin hâkimiydi.

Eğitmen onu Klondike’ye köpek götürüp satan giden tüccarlara satmıştı. Buck bu tüccarlarla birlikte gemiye binerek Kanada’ya gitti. Orada Francois ve Perrault, adlarındaki Kanada hükümeti için çalışan iki posta taşıyıcılarının malı oldu.

Buck artık, Kanada hükümeti için çalışan bir kızak köpeği olacaktı. Buck ile dostu Curley gemiye bindildiler. Buck, Alaska'da göreceği vahşetlerin ilk dersini Eskimo köpeklerinden almıştı. Bu köpekleri ilk kez arkadaşı Curley’i vahşice parçalayarak öldürdükleri sırada tanımıştı. Eskimo köpeklerinden biri olan Spitz, Buck’un sevimli arkadaşı Curley’e saldırdı. Spitz, Buck’un sevimli arkadaşını öldürdükten sonra etrafını çevreleyen di­ğer köpekler Curley’i parça parça etmişlerdi. Buck bu vahşeti yaratan ve yaptığı bu vahşetten derin bir haz duyan Spitz’den nefret etti. Bembeyaz bir Spitzberger köpeği olan Spitz, vahşete alışkın, üstelik bundan haz duyan acımasız bir hayvandı. Buck bu köpekten iğrenmişti.

Bir sabah Buck'a koşumlar takılıp kızağa ko­nuldu. Buck ve Dave zorba bir eskimo köpeği olan Spitz’in liderliğini yaptığı köpek grubuna katılırlar. Buck, isyan etmemek gerektiğini öğrenmişti. Buck gruptaki diğer köpeklerden daha hızlı bir öğrenme yeteneğine sahipti. Sürücü François ve diğer köpekler, Buck'a kızağı nasıl çekeceğini, kendisine sığınak yap­mak için karı nasıl kazacağını, yakalanmadan nasıl yiyecek çalacağını ona öğretmişlerdi.

Perrault ve François, bölgenin uzaklarında altın aramaya çıkan insanların mektuplarını taşıyan postacılardı. Bu kı­zak takımındaki köpeklere günde, yedi yüz elli gram kurutulmuş alabalık veriliyor, kızak takımı günde altmış kilometre mesafe kat ediyordu. Kızak takımının baş köpeği Spitz’in liderliğini istemiyor, arkadaşına yaptığı o vahşetten dolayı ondan çok iğreniyordu.

Köpek koşum takımın lideri olan sinsi ve gaddar Spitz, Buck’un bu duygularından haberdardı. Spitz ile Buck arasında bir rekabet başlamıştı. Buck, yargıç Miller’in evinden kalan evcilliğini de kaybetmeye ve gün geçtikçe vahşi hayata alışmaya başlamıştı. Kendi avını bulmak için tavşan avlamaya da başlamıştı.

Spitz'in kurnaz küstahlığı bir eskimo köyünde, aç bir köpek sürüsünün hücumuna uğradıkları zaman ortaya çıkmıştı. Spitz, bu fırsattan istifade ederek Buck'a saldırdı. Ancak Buck bu hücuma karşı koy­duktan sonra kaçarak kurtulmuş, ama Spitz’e olan öfkesi ve hıncı bir kat daha çoğalmıştı.

Buck, Spitz'in liderliğini baltalamak için elin­den geleni yapmaya başlamıştı. İki köpek, eninde sonunda, bir birleri ile ölünceye kadar kavga etmeye mecbur kaldıklarını biliyorlardı. Bu rekabet ve öfkeler sonunda patlayacaktı.

Spitz, Buck'ın peşinden gittiği bir tavşanı öldürdüğü zaman, kavganın da vakti gelmişti. Spitz, kurnaz ve usta bir kavgacıydı. Arka ayakları ile çömeliyor rakibinin hamlesine göre saldırı fırsatı kolluyordu. Buck, Spitz’in bu tarzını biliyordu. Buck var gücüyle Spitzin ön ayaklarını çelmelerse onu yenebileceğini anlamıştı. Buck, tüm gücüyle Spitzin en güçlü olan ön ayağına saldırdı. Onun ön bacaklarını dişleriyle yakalayarak düşmanını devirmişti. Çenesinin tüm gücüyle boğazına sarılmıştı. Hareketsiz kalana dek Spitz’i bırakmamıştı. Savaştan sonra, diğer köpekler Spitz'i parçaladılar. Takımın Liderliğini artık Buck yürütecekti.

Buck, ses çıkarmadan kızağın liderliğinin kendisine verilmesini bekledi. Liderlik verilmeden de koşumlara girmemişti.. Sürücüler boyun eğerek onu baş köpek yaptılar. Buck, artık, kızağın lideriydi. Öteki köpeklerle çok iyi anlaşıyor, yep yeni bir dayanışma kuruyor, gündelik mesafeleri daha kısa vakitlerde almayı biliyorlardı.

Buck ile takımı Skaguay'a, on dört gün süren dokuz yüz kilometrelik bir yolculuk yapmak zorunda kalmışlardı. Bu yolculuktan sonra ancak üç gün istirahat edecekler ve kızağın köpekleri değiştirilecekti. Buradan, ağır bir posta yükü ile Dawson'a gideceklerdi. Buck, kızak liderliğinden gurur duyuyor bu iş onun duygularını tatmin ediyordu. Fakat Buck’un içgüdülerinde ilkel doğa şartlarında özgürce dolaşmak hissi vardır. Atalarının yaşadıkları ortamları gördükçe bu içgüdü ruhunda özlem uyandırıyordu. İlkel doğa şartlarında vahşiler ile birlikte avlanmayı düşlüyordu.

Davvson'da iki gün istirahat ettikten son­ra, köpekler tekrar kızağa koşuldu. Skaguay'a doğru yola çıktılar. Otuz gün sonra Ska­guay'a vardıkları zaman, Francois ve Perrault’s Bu yolculuğun sonunda, posta taşıyıcıları köpekleri Amerikan altın avcıları Hal, Charles ve Mercedes adındaki bir gruba sattılar. Kızağa yeni ve dinlenmiş köpekler aldılar. Buck ve iki arkadaşını satın alan Hal, Charles ve Mercedes, bu tundra bölgesi ve köpekleri hakkında hiç bir şey bilmiyorlardı. Buck ile iki dostunun halinden anlamıyorlar, onlara normal bir köpek gibi davranıyorlardı.

Hal, kız kardeşi Mercedes ve kardeşinin kocası Caharles ile altın aramaya çıkmıştı. Kızağa çok yük koydular, ilkin köpeklere yiyeceği çok verdiler. Yiyecek azalınca da köpekleri kamçılayıp çok yormaya başladılar. Buck’ın yeni ustaları çok tecrübesizdi. Yolculuklarının yarısında yiyecekleri tükenmeye başlamıştı. Köpeklerin bazıları ölmüş, diğerleri kızağı çekemeyecek kadar zayıflamıştı.

Takımdaki on dört köpekten, sadece beşi hayatta kalmış, ancak John Thornton’un kampına kadar gelmişlerdi. Thornton, buzların artık çok inceldiğini, yola çıkmamalarını, hayatlarını tehlikeye atmamalarını söyledi. Hal bu uyarıyı dikkate almayarak yola çıkmaya çalıştı. Diğer köpekler hareket etmeye başladılar ama zayıflamış ve artık çok güçten düşmüş olan Buck hareket etmiyordu. Hal onu kırbaçlamaya başlamıştı. Thornton müdahale ederek adamın üzerine atladı. Hal’ın çektiği bıçağı elinden alıp Buck’ın iplerini kesti. Hal küfürler savurdu ama kavgayı kaybetmişti. Birkaç dakika sonra kıyıdan ayrılarak ırmağın üzerinde gitmeye başladılar. Çok geçmeden buz kırıldı, insanlar da köpekler de buzların kırılmasıyla ırmakta kaybolmuşlardı.

Thornton, Buck’a çok iyi davranıyordu. Üstelik Buck’un hayatını da kurtarmış ona çok iyi bakmıştı. Buck ile Thornton artık hep birlikteydiler. Buck, şimdiye kadar hiç kimseye bağlanmadığı şekilde Thorton'a bağlanmıştı. Efendisine beslediği bu sevgiden ötürü içgüdülerinden gelen ilkel hayat çağırışına, vahşetin çağrısına dahi artık cevap vermiyordu.

Thornton ile mutluydu. Birgün bir barda Thornton’a saldırmak isteyen bir adamı parçaladı. Thorton'un or­takları geldikten sonra, kampı dağıtmışlardı. Buck da onlarla birlikte gitti. Küçük bir şelâle üze­rinden geçerlerken, Thorton suya düşmüştü. Buck sahile yüzdü. Buck’un omuzlarına ve boynuna ip geçirdiler. Kuvvetli akıntıya rağmen, Buck, Thorton'un yanına ulaştı ve ikisi birlikte ağır ağır sahile doğru yüzmeye başladılar. Buck sahibi Thoronton’un hayatını kurtarmıştı. Thorton, Buck ile gurur duyuyordu. Kasabada, Buck ile ilgili olarak bir bahise de girmişti. Buck’un beş yüz kilo yüklü bir kızağı, buz üzerinde yüz metre götüreceğini iddia etti. Kasabadaki adamlardan birisi ile 1,200 dolar bahse girdiler. Buck, an­cak bir kızak takımının yapacağı işi, ina­nılmaz bir gayretle tek başına başarmış sahibi Thornton’a bahsi kazandırmıştı.

Ormanın derinliklerinde Buck’u çağıran sesler hiçbir an bitmiyordu. John Thornton’a olan bağılılığı gitmesini engelliyordu. John Thornton ve arkadaşları iddiada kazandıkları bu para ile eski bir efsane olan kayıp madeni ve orada bulunan eski kulübeyi bulmak için yola çıktılar. Madeni bulamazlar fakat altın bulunan alçak bir vadi ile karşıla­ştılar. Burada kamp kurarak altın bulmaya ve günde bin dolarlık altın işlemeye başladılar.

İnsanlar altın bulmaya dalmış Buck’u unutmuşlardı. Buck arada sıra ormanda dolaşmaya çıkıyor, bu özgür gezintiler ona sevinç veriyor ve ilk kez yaşadığı hayatı tadıyordu. Bu özgürlük ruhunda bir huzur yaratıyor vahşi heyecanları ilk kez tadıyordu. Onu çağıran sesin etkisi güçlenmişti. Böyle özgür bir yaşamak istediği tek şeydi.

Buck, vahşi kardeşleri gibi avlanmaya başlamıştı. Artık yiyeceklerini kendisi yakalıyordu. Kendi avını yiyerek yaşamak çok güzel şeydi. Birkaç gün kamptan ayrılmış artık geri dönüyordu. Kampa doğru geldiğinde bir tuhaflık seziyordu. Sessizce kampa yaklaştığında köpeklerden birisinin ölüsüyle karşılaştı. Thornton ve diğerleri artık ölmüş insanlardı. Yeetah kabilesinin adamları kampa saldırmışlar ve kamptakileri öldürmüşlerdi. Buck sahibini öldüren Yeetah kabilesinin adamlarına çok öfkelenmiş ve onlara saldırmaya başlamıştı. Önüne geleni vahşice avlıyor, boğazlarını parçalıyordu. Kaçanların peşini bıraktı ve kamp yerine geri döndü. Thornton’un diğer arkadaşının da cesedini buldu. Sonra Thornton’un kokusunu takip etti. İzler gölün kıyısına doğru gidiyordu ve onun cesedini gölün ortasında gördü. Bütün gün gölün başında öylece bekleyip durdu. Efendisinin başında saatlerce ulumuştu. Gece olunca vahşetin çağrısını tekrar duydu. Dayanılmaz sese doğru çekip gitmeye başladı. Çağrıya cevap vererek ormanlara doğru daldı. Kurtlara lider olarak yaşmaya başlamıştı.

Uğultulu Tepeler (Emily Bronte) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Uğultulu Tepeler

Kitabın Yazarı : Emily Bronte

Kitap Hakkında Bilgi :

Uğultulu Tepeler, 1847’de yayımlandığında, dönemin ahlak kurallarına meydan okuduğu gerekçesiyle eleştirilirken; Emily Bronte, yazdığı tek kitapla İngiliz Edebiyatı’nın unutulmazları arasına girdi. Fakat kitabının başarısını göremeden daha otuz yaşında öldü.

Yıllara yayılan katmerli bir suç eyleminin, zalimle masumu karşı karşıya getiren bir intikam hikayesine dönüşmesine tanıklık edeceksiniz.

İngiltere'de XIX. yüzyılın ikinci yarısı, "Victoria Dönemi" olarak adlandırılan bu dönem, orta sınıfın yükselişini, gösterişli yaşamların moda oluşunu simgeler. Brontë kardeşler, kadının edebiyatla uğraşmasının hoş görülmediği bu yıllarda, önce bir erkek kimliğiyle şiirler, sonra kendi adlarıyla klasikler arasında yer alacak üç önemli romana imza atmıştır. Emily Brontë 1848'de öldüğünde dünya edebiyatının en güzel romanlarından birini, Uğultulu Tepeler'i bırakmıştır ardında. Bu Victoria dönemi romanı, kimine göre dünyanın gelmiş geçmiş en büyük aşk romanı, kimine göre her okunuşunda değişik tatlar veren çağlar ötesi bir eser, ya da insanın içine işleyen bir anlatımla dile getirilmiş uzun bir şiirdir.

Ölümünden bir yıl önce bitirdiği Uğultulu Tepeler'deki kişilerin yalnızca hayal ürünü kişiler olmadığı, Brontë'nin çevresindeki gerçek kişilerden derin izler taşıdığı da bir gerçektir. Sevgi, kin, nefret, öç alma tutkusu gibi güçlü duygularla örülü bu gençlik öyküsü, patladı patlayacak bir cinsellikle doludur. Daha otuz yaşındayken veremden ölen, son derece duyarlı, hiç evlenmemiş bu genç kadın yazar, tüm canlılığıyla bu romanda vardır. Okuyanın yaşına, deneyimlerine ve duyarlılığına göre değişkenlik gösteren, farklı zamanlarda okunduğunda değişik tatlar veren, tekrar tekrar okuma isteği uyandıran bir başyapıt.

Kitabın Özeti :

Hindley Earnshaw ve Catherine Earnshaw İngiltere'de aileleriyle yaşayan iki kardeştir. Babalarının Liverpool'a yaptığı bir iş gezisinden döndüğünde Heatcliff adında zenci bir çingene çocuğunu evlerine getirmesinden önce gayet normal bir yaşamları vardır aslında. Babaları sokakta gördüğü bu çocuğa acımış ve çocuklarıyla birlikte büyütmek için eve getirmiştir. Hindley Heatcliff'i hiçbir zaman sevmemiş olsa da, Catherine onu çok sevmiştir. Ayrıca Bay Earnshaw'un da Heatcliff'e karşı tuhaf bir zaafı vardır.

Bay Heatcliff öldüğünde, ardında hiçbir işe yaramaz ve boş bir insan olan Hindley'i ve içten içe birbirlerini seven Heatcliff ile Catherine'i bırakır. Bir akşam Catherine dadısı Nelly ile sohbet ederken Heatcliff'i sevdiğini fakat onun gibi cahil biriyle evleneceğine komşuları olan ve Thrushcross Grange malikanesinde yaşayan Edgar Linton ile evlenmeyi yeğlediğini anlatırken, bahçe kapısında olan Heatcliff bunu duyar. Duyduğu gibi de arkasını dönerek koşmaya başlar.

Heatcliff seneler sonra kültürlü ve zengin bir beyefendi olarak döndüğünde, Catherine çoktan Edgar Linton ile evlenmiş ve Thrushcross Grange'e taşınmıştır. Heatcliff zalim ve hilekar bir adam olarak geri dönmüştür ve tek amacı her iki aileden de intikamını almaktır. Bunun için de Edgar Linton'un kız kardeşi Isabella'yı kandırarak onunla evlenir ve ona korkunç acılar çektirir. En sonunda Isabella ağabeyinin soyadını verdiği küçük oğluyla beraber güneye kaçar.

Heatcliff seneler önce bir şekilde Uğultulu Tepeler'de Hindley ile yaşamaya başlamıştır. Hindley öldükten sonra ise oğlu Hareton'ın velayetini üstlenmiş, onu mümkün olacak en kötü şekilde yetiştiriyordur.

Catherine, seneler sonra ilk çocuğunu doğururken hayata veda eder. Babası Edgar Linton korkunç derecede annesine benzeyen bu küçük kıza annesinin adını verir. Tesellisini kızı Cathy'de bulmuştur ve tüm sevgisini kızına vererek onu en iyi şekilde büyütür.

Isabella da Catherine'in ölümünden birkaç sene sonra vefat eder. Ölümünden önce ağabeyini yanına çağırmış ve oğlu Linton'a onun bakmasını istediğini söylemiştir. Linton derhal Thrushcross Grange'e getirilir. Çok hastalıklı ve çıtkırıldım bir oğlandır. Fakat Heatcliff oğlunu alıp derhal Uğultulu Tepeler'e götürür. Edgar ise bir tatsızlık çıkmaması için buna göz yummuştur. Heatcliff'in amacı oğlu Linton ile Cathy'i evlendirerek Edgar öldükten sonra tüm mirasına sahip çıkmaktır. Büyük uğraşlar sonucu bunu başarır. Edgar öldükten sonra Cathy'i Uğultulu Tepeler'de büyük bir ıstırap beklemektedir.

Bir süre sonra Heatcliff ölür. Cathy ile Hareton birbirlerini severler ve işler biraz düzelmeye başlar...

Kitapkurdu Lily (Gillian Shields) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Kitapkurdu Lily

Kitabın Yazarı : Gillian Shields

Kitap Hakkında Bilgi :

Lily; bahar, yaz, güz, kış; sabah, öğlen, akşam demeden okuyor. Onu sadece kitapların içindeki maceralar ilgilendiriyor. Ta ki bir gün okumayı hiç ama hiç sevmeyen; ancak gerçek maceralara bayılan Milly ile tanışana kadar! Bir kitap kurdu ve bir maceraperest ayrı dünyaların insanları olabilirler. Peki, birbirlerinin en yakın arkadaşı olabilirler mi?

Kitapseverler ve onların en yakın arkadaşları için keyifle okunacak bir kitap.

Okumak, okumak, okumak Çocukları başka başka âlemlere götüren en önemli olgu. Lily, bunu keşfeden, okumayı her yerde sürdüren, kitapları yaşamının içine katan sevgi dolu, şanslı bir çocuk. Didaktik bir öğreti yerine hoş bir hikâyeyle okuma sevgisinin ne kadar önemli olduğunu vurgulayan renkli ve capcanlı bu kitap, hem büyüklere hem de küçük çocuklara kitabın her yerde ayrılmaz bir dost olduğunu vurguluyor.

Kitabın Özeti :

Lily, okumayı öğrenmeye başlar başlamaz tuvalette, yemekte, sahilde, evde her an her yerde kitap okuyan bir çocuk haline gelir. Lily; bahar, yaz, güz, kış; sabah, öğlen, akşam demeden okumaya başlar. Onu sadece kitapların içindeki maceralar ilgilendirmekte gerçek hayattaki maceralara hiç  bir ilgi duymamaktadır. Ta ki okumayı hiç sevmeyen; ancak gerçek maceralara bayılan Milly ile tanışana kadar!

Lily, annesiyle geldiği parkta yine kitap okuyorken bir ağaç tepesinden sarkan bir maceraperest Milly'i görür. Bu çocuk çok hareketli, eve kapanmaktan çok doğada olmayı seven kitaplardan ve okumaktan hiç hoşlanmayan ama her gün yeni bir macera yaşamaktan çok hoşlanan bir çocuktur.

Milly, Lily’in tersidir. Kitaptaki maceraları zaten hiç okumamış ama kendi maceralarını kendi yaşayan biridir. Bir kitap kurdu ile bir maceraperestin yolları kesişmiştir. İki ayrı dünyanın bir birlerine zıt olan iki insan en yakın ikili olmayı başaracak mıdır? Bu iki farklı dünyanın iki farklı çocuğu biribirilerine acaba neler verecekelerdir? Birlikte ne yapacaklardır?

İki ayrı dünyanın iki farklı çocuğu çok iyi arkadaş olur. Liy Mily’e, Mily de Lily’e bilmedikleri dünyayı birbirlerine tatırmaya başlar. Her iki kız birbirlerine hayatın diğer yönlerini ve güzelliklerini göstererek mükemmel bir uyum yakalamıştır.

"Lily okumayı öğrendiğinde annesi çok sevindi. Lily'i kütüphaneye götürüp ona bir kütüphane kartı aldı. Lily çok heyecanlanmıştı. Kütüphanede kalın kitaplar, ince kitaplar, çok büyük kitaplar, eski kitaplar, yeni kitaplar ve kapağı peluş kaplı kitaplar vardı. Kütüphaneye gitmek maceraya atılmak gibiydi..."

Küçük Prenses (Frances Hodgson Burnett) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Küçük Prenses

Kitabın Yazarı : Frances Hodgson Burnett

Kitap Hakkında Bilgi :

Sara Crewe, Hindistan’da dünyaya gelen ve babasından başka hiç kimsesi olmayan zengin bir kız çocuğudur. Onun en büyük zevki hayal kurmaktır.

Yedi yaşına kadar Hindistan’da yaşadıktan sonra babası tarafından Londra’da bulunan bir yatılı okula yerleştirilir. Başlarda okulda prenses muamelesi görür ve el üstünde tutulur. Fakat bir gün babasından gelen acı bir haberle hayatı tepe taklak olur. Prenseslik günleri sona ermiştir artık...

Sara’nın hayatının değişmesiyle insanların ona karşı tavırları da değişmeye başlar. Fakat o, kalan birkaç dostuna ve hayallerine tutunarak, başını asla öne eğmeden yaşamaya devam eder. Asaletinden ödün vermeden iki yıl boyunca her zorluğa, her aşağılamaya sabırla göğüs gerer. Sonrasında ise büyük bir sürpriz yaşar. Hayatını baştan sona, tekrar değiştirecek bir sürpriz...

Kitabın Özeti :

Sara Crewe, Hindistan’da oturan küçük ve sevimli bir kızdır. Yaşından büyük davranıyor, babasıyla birlikte yaşıyordu. Sara’nın annesi o doğarken ölmüştü ve babası Albay Crew ona annesinin yokluğunu hissettirmemeye çalışıyordu. Kızının iyi bir eğitim alması için elinden geleni yapıyordu.

Sara Crewe'nin devam etmeye başladığı okulun müdiresi olan Bayan Minchin de kendisine iyi davranıyordu. Sara’nın babası zengin bir adamdı. Sara, Fransızca ve Hintçe biliyordu ama okula yeni geldiği için okulda hiç bir arkadaşı yoktu. Bir müddet sonra Ermenaar adındaki, kısa boylu ve şişman bir kız ile arkadaş oldu. Herkes Ermenaar ile dalga geçiyordu. Sara ise buna çok üzülüyordu.

Sara bu okula gelmeden önce okulun en iyi öğrencisi gözdesi Lavinia adında biriydi. Ama Sara gelince bütün dikkatler onun üzerine çekilmiş, Sara okulun en iyi öğrencisi olmuştu. Bu yüzden de Lavinia rakibi olan Sara’ya öfke duymaya başlamıştı.

Sara 11 yaşına geldiğinde uzakta olan babası ona bir mektup göndermiş, bir elmas madeni aldığını ve işletmeye başladığını yazmıştı. Sara bu habere çok sevindi. Sara’nın doğum günü partisi geldiğinde babası ona bir sandık içinde güzel kıyafetler ile bir bebek göndermişti. Sara bebeğin adını Emilly koydu.
Bay Barrow, Sara’nın babasının iş ortağıydı. Bay Barrow okula gelmiş ve müdire hanıma, Sara’nın babasının dolandırıldığını ve bu olaya üzülen Sara’nın babasının üzüntüden öldüğünü söyledi. Tam bu sırada ise Sara arkadaşları ile doğum gününü kutluyordu.

Para düşkünü bir kadın olan okul müdürü Bayan Minchin doğum günü partisinin tam ortasında kötü haberi Sara’ya ileterek “Baban öldüğü için artık okul paran ödenemeyecek o yüzden bundan sonra okulda bir hizmetçi olarak çalışacaksın“ demişti. Artık Sara okulun eski hizmetçisi Bekc gibi hizmetçi olarak bu okulda çalışmaya başlayacaktı.

Sara üzerindeki güzel kıyafetleri çıkarıp eski püskü elbiseleri giymek ve okulda hizmetçi olarak çalışmak zorunda kalmıştı. O güzel odasından taşınarak diğer hizmetli Bekc’in yanındaki odaya yerleşti. Bu oda okulun tavan arasındaki bir odaydı. Sara hala olayın şokunu yaşıyor ve tavan arasındaki farelerin çıkardığı seslerden gözüne uyku girmiyordu.

Sara’nın okulunun yan tarafına bir aile taşınmıştı. Bu aile çok geçemeden Sara ile tanışmış ve Sara’yı kendi öz kızları gibi sevmeye başlamıştı. Kimsesi kalmayan Sara da bu aileyi oldukça çok seviyordu.

Okullarının yanına Hintli bir genç de taşınmış ve Sara ile arkadaş olmuştu. Sara’yı çok seven komşuları bu Hintli gençle de tanıştı. Bu Hintli genç elmas madeni satın alıp sonra dolandırılan bir adamdı. Fakat daha sonra bu genç davaları kazanmış ve yeniden servetine kavuşmuştu. Hintli gencin adı Carwis For idi ve Sara’nın babası Albay Crewe’nin de ortağıydı. Crawis For iki yıldır Albay Crewe’nin kızını yani Sara’yı arıyor ve Sara’nın mirasını Sara’ya vermek istiyordu. Sara’yı tanımadığı için de onun hemen yan binada oturduğunu bilmiyordu.

Bay Carwis For, kısa zamanda gerçeği anlamış Sara’nın aradığı kız olduğunu öğrenmişti. Daha sonra emin olmak için Sara'ya babası hakkında birçok sorular sordu ve aradığı kızın Sara olduğuna emin olmuştu. Carwis For şaşırıp kalan avukata bütün olan biteni ve Sara’nın kim olduğunu anlattı. Daha sonra Sara ile Bekc okuldan ayrıldı. Sara artık eskisi gibi zengin biri olmuştu.

Charlie'nin Büyük Cam Asansörü (Road Dahl) Kitap Sınavı Yazılı Test Soruları ve Cevap Anahtarı

1. Charlie’nin asansörü nasıl havada duruyordu?

A) Balonlara asılarak
B) Gök kancalarıyla
C) Bir devin omuzlarında
D) Kuş kanatları sayesinde

2. Hangisi Bay Willy Wonka’nın betimlemesidir?

A) İki boynuzlu, iki metre boyunda, kel, turuncu yelekli, kırmızı taytlı, yeşil çizgili çoraplı komik bir gergedan
B) Kepçe kulaklı, kıvırcık saçlı, pembe şortlu, mor tişörtlü, başında beyaz bere olan bir boz ayı.
C) Sivri sakallı, ufak tefek, başında siyah silindir bir şapka olan, menekşe renkli kadife kuyruklu ceket ve cam yeşili bir pantolon giymiş komik bir adam
D) Kırmızı burunlu, kocaman gözlü, tek kuyruklu, siyah beyaz pijamalı aksi bir zebra.

3. Uzay Otelinde asansörden çıkan yaratıkların adı neydi?
A) Hain Domdomlar
B) Şaşkın Şaşkolozlar
C) Sakar Saksağanlar
D) Zalim Congolozlar

4. Uzay Otelinde asansörden çıkan yaratıklar ne yazdılar?

A) Teşekkürler
B) Hoş Geldiniz
C) Güle Güle
D) Def ol!

5. Yaratıkların özelliği neydi?

A) İstedikleri şekle girebilmeleri
B) Çok güzel olmaları
C) Şakacı olmaları
D) Beş gözlü olmaları

6. Atmosfere giren yaratıklara ne oldu?
A) Yanıp kül oldular
B) Okyanusa indiler
C) Dünyayı beğenmeyip geri gittiler
D) Kör oldular

7. Wonka-vita ne işe yarıyordu?

A) 20 cm uzatıyordu
B) 20 kg zayıflatıyordu
C) 20 yaş gençleştiriyordu
D) 20 kat zıplatıyordu

8. Wonka-vita hapını yutan üç ihtiyara ne oldu?

A) Gençleştiler
B) Daha da yaşlandılar
C) Boyları uzadı
D) Kiloları arttı

9. Yaşlandıran iksirin adı neydi?

A) Tanka-wonka
B) Vita-wonka
C) Rotu-wonka
D) Çata-wonka

10. Kahramanlarımız ABD başkanının davetine hangi araç ile gittiler?

A) Otobüs
B) Tren
C) Cam asansörü
D) Helikopter

11. Amerikan başkanı Bay Wonka’dan ne istedi?

A) Araba
B) Saray
C) Para
D) Çikolata

12. Yaşlıların yataktan çıkmasını sağlayan haber hangisidir?

A) Bay Wonka’nın daveti
B) ABD başkanının daveti
C) Düğün daveti
D) Charlie’nin doğum günü daveti

Cevap Anahtarı :

1-B      2-C      3-D      4-D
5-A      6-A      7-C      8-A
9-B     10-C    11-D    12-B

Charlie'nin Büyük Cam Asansörü (Road Dahl) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili için tıklayınız...

Charlie'nin Büyük Cam Asansörü (Road Dahl) Kitabının Özeti, Konusu, Tahlili

Kitabın Adı : Charlie'nin Büyük Cam Asansörü

Kitabın Yazarı : Roald Dahl

Kitap Hakkında Bilgi :

Charlie'nin Büyük Cam Asansörü İngiliz yazar Roald Dahl tarafından yazılan 1972 yılı çocuk kitabı. Charlie'nin Çikolata Fabrikası adlı kitabın devamıdır. Hikaye çikolatacı Willy Wonka'nın Büyük Cam Asansörü içinde Charlie Bucket'ın maceralarını anlatıyor. Charlie'nin Büyük Cam Asansörü ilk kez 1972 yılında yayınlanmıştır.

Kitabın Bölümleri;
Bay Wonka İşi Azıtıyor,
Uzay Oteli ABD,
Kenetlenme,
Başkan,
Mars tan Gelenler,
Beyaz Saray'a Davet,
Asansörlerden Çıkan İğrenç Yaratıklar,
Zalim Congolozlar,
Bir Lokmada Yutuldular,
Ulaştırma Kapsülü Zor Durumda Birinci Saldırı,
Congolozlar Savaşı,
Yeniden Çikolata Fabrikasında,
Wonka-Vita Nasıl Keşfedildi?,
Wonka-Vita nın Bileşimi,
Elveda Georgina,
Vita-Wonka ve Eksiler Ülkesi,
Eksiler Ülkesi nden Kurtuluş,

Kitabın Özeti :

Bay Wonka İşi Azıtıyor
Charlie'yi son gördüğümüzde, yaşadığı kentin üstünde Büyük Cam Asansörle uçmaktaydı. Bay Wonka, kısa bir süre önce o koskocaman, akıllara durgunluk veren Çikolata Fabrikasını Charlie'ye armağan ettiğini açıklamıştı. Küçük dostumuz, tüm ailesini Asansöre bindirmiş, bir kahraman gibi fabrikaya dönmekteydi. İsterseniz Asansördeki yolcuları bir hatırlayalım: Kahramanımız Charlie Bucket. Akıl sır ermez çikolatalar yapan Bay Willy Wonka. Charlie'nin babasıyla annesi: Bay Bucket ve Bayan Bucket. Bay Bucket'in babasıyla annesi: Joe Dede ve Josephine Nine. Bayan Bucket'in babasıyla annesi: George Dede ve Georgina Nine. 

Josephine Nine, Georgina Nine ve George Dede, havalanmadan hemen önce Asansörün içine itilen yataktan hiç çıkmamışlardı. Joe Dedeye gelince, eminim unutmamışsınızdır, yatağından çıkmış, Charlie'yle birlikte Çikolata Fabrikasını gezmeye gitmişti. Şimdi Büyük Cam Asansör yeniden üç yüz metre yükselmişti, kanatlanmış uçuyordu sanki. Gökyüzü masmaviydi. Asansördekiler, bundan böyle ünlü Çikolata Fabrikası'nda yaşayacaklarını duyunca büyük bir heyecana kapılmışlardı. Joe Dede şarkı söylüyordu. Charlie zıp zıp zıplıyordu. Bay ve Bayan Bucket yıllardır ilk kez gülüyorlardı. Yataktaki ihtiyarlar dişsiz ağızlarıyla kahkahalar atıyorlardı.

Josephine Nine, Bu çılgın asansör havada nasıl duruyor, anlamadım! diye kıkırdadı. Hanımefendi, dedi Bay Wonka, sizin bildiğiniz asansörlerden değil bu. Asansör dediğiniz, binanın içinde yukarı çıkar, aşağı iner. Oysa bu olağandışı bir asansör. Bizi aldığı gibi göğe çıkardı. Onun adı BÜYÜK CAM ASANSÖR. Peki, nasıl havada duruyor? diye sordu Josephine Nine. Bay Wonka, Gök kancalarıyla, diye yanıtladı. Çok tuhaf, dedi Josephine Nine. Doğrusu şaşkına döndüm. Bay Wonka, Sevgili hanımefendi, diye karşılık verdi, aramızda daha yenisiniz. Henüz bir şey görme diniz, yakında hiçbir şeye şaşırmayacaksınız. Şu gök kancaları var ya, dedi Josephine Nine, galiba kancalardan biri içinde bulunduğumuz uçan sandığa takılı. Öyle mi? Evet, öyle, dedi Bay Wonka. Öyleyse öbür kanca nereye takılı? Bay Wonka, Duyamıyorum, dedi, kulaklarım her geçen gün biraz daha ağır işitiyor. Fabrikaya varır varmaz hatırlatın da kulak doktorumu arayayım. Charlie, dedi.

Josephine Nine, bu bey bana pek güven vermedi. Banada, diye araya girdi Georgina Nine. Bu adam sap derken saman diyor. Charlie, yatağa yaklaştı, yaşlı kadınlara, Yalvarırım, her şeyi berbat etmeyin, diye fısıldadı. Bay Wonka inanılmaz bir adam. Arkadaşım benim. Onu çok seviyorum. O sırada yanlarına gelen Joe Dede de, alçak sesle, Charlie haklı, dedi. Sen de hiç dilini tutamazsın, Josie. Kapa çeneni de işleri karıştırma. Bay Wonka, Elimizi çabuk tutmalıyız! dedi. Vak timiz çok; ama yapacak işimiz yok! Hayır! Yanlış oldu! Tam tersi! Vaktimiz yok, yapacak işimiz çok! Şimdi tamam! Hadi bakalım, fabrikaya dönüyoruz! Havaya sıçrayıp ellerini çırparak, Doğru fabrikaya! diye haykırdı. Ama aşağı inmeden önce yukarı çıkmamız gerekiyor. İyice yükselmeliyiz!

Josephine Nine, Ben size söylemedim mi, diye homurdandı, bu adam kaçığın teki! Kes sesini, Josie, dedi Joe Dede. Bay Wonka ne yaptığını çok iyi bilir. Georgina Nine, Bu adamın bir tahtası eksik! diye söylendi. Daha da yukarıya çıkmalıyız! dedi Bay Wonka. Göklere çıkmalıyız! Sıkı tutunun! Kahverengi bir düğmeye bastı. Asansör sarsıldı, sonra korkunç bir gümbürtüyle roket gibi dimdik yukarı fırladı. Herkes sımsıkı birbirine tutundu. Koca Asansör hızlandıkça dışarıda kıyamet koptu, rüzgârın uğultusu arttıkça arttı, kulakları sağır eden bir çığlığa dönüştü. Seslerini duyurabilmek için avazları çıktığı kadar bağırmak zorunda kaldılar. Josephine Nine, Durun! diye haykırdı. Joe, durdur şu adamı! Ben inmek istiyorum! Georgina Nine, İmdat! Kurtarın bizi! diye çığlığı bastı. Çabuk aşağı indir şunu! diye bağırdı George Dede. Bay Wonka, Hayır, olmaz! diye gürledi. Dahada yükseğe çıkmalıyız! Hepsi birden, Neden ama? diye bağırdılar. Neden yukarı çıkıyoruz da aşağı inmiyoruz? Çünkü, dedi Bay Wonka, aşağıya inmeye başladığımızda ne kadar yukarıda olursak o kadar büyük bir hızla çarparız. Yıldırım gibi çarpmalıyız. Hep birlikte, Nereye çarpıyoruz! diye bağırdılar.

Nereye olacak, fabrikaya tabii ki, diye yanıtladı Bay Wonka. Sen aklını kaçırmışsın, dedi Josephine Nine. Hepimiz yamyassı oluruz! Domates salçasına döneriz valla! dedi Georgina Nine. Bay Wonka, Bunu göze almak zorundayız, diye karşılık verdi. Josephine Nine, Şaka yapıyorsun, dedi. Bizimle eğleniyorsun, değil mi? Hanımefendi, dedi Bay Wonka, ben hiç şaka yapmam. Biz yanmışız! diye haykırdı Georgina Nine. İşimiz bitik! Bay Wonka, Öyle görünüyor, dedi. Josephine Nine, çığlığı bastığı gibi yorganın altına saklandı. Georgina Nine, George Dedeye sımsıkı sarıldı. Bay ve Bayan Bucket birbirlerine sarıldılar, korkudan dilleri tutulmuştu. Charlie ile Joe Dede ye gelince onlar soğukkanlılıklarını koruyor gibiydiler. Nede olsa Bay Wonka'yla uzun bir yolculuktan geliyorlardı, onun akıllara durgunluk veren işlerine alışmışlardı. Ama Büyük Asansör hızla yükselerek Dünyadan uzaklaştıkça Charlie de ürkmeye başladı. Gürültüden sesini duyurabilmek için avazı çıktığı kadar bağırarak, Bay Wonka! dedi. Doğrusunu isterseniz, neden o kadar korkunç bir hızla inmemiz gerektiğini anlamış değilim! 

Bay Wonka, Yavrucuğum, diye yanıtladı, o kadar korkunç bir hızla inmezsek fabrikanın damından içeri dalamayız. Damı delmek o kadar kolay değil. Ama bir delik var zaten, dedi Charlie. Dışarı çıkarken damı delmiştik ya. Bay Wonka, O zaman bir delik daha açarız, dedi. İki delik bir delikten iyidir. Hangi fareye sorsan böyle söyler. Büyük Cam Asansör yükseldikçe yükseldi. En sonunda, Dünyanın tüm ülkeleri ve okyanusları kocaman bir harita gibi ayaklarının altına serildi. Görüntü hiç kuşkusuz çok güzeldi; ama bir cam asansörden aşağı bakıyorsanız içiniz çekilir, kötü olursunuz. Artık Charlie bile korkmaya başlamıştı. Joe Dedesinin eline sımsıkı yapıştı, yaşlı adamın yüzüne kaygıyla bakarak, Korkuyorum, dedeciğim, dedi. Joe Dede, Charlie yi omzundan tutup kendine çekerek, Ben de korkuyorum, dedi. Charlie, Bay Wonka! diye bağırdı. Yeterince yükselmedik mi? Az kaldı, diye yanıtladı Bay Wonka. Azıcık daha yükselmemiz gerekiyor. Şimdi lütfen beni oyalayıp ayağıma dolanma. Gözümü dört açmalıyım. Her şeyi saniyesi saniyesine yapmalıyım, evladım. Şu yeşil düğme var ya ona tam zamanında basmak zorundayım. Yarım saniye geciksem çok yukarılara fırlarız!

Peki, çok yukarılara fırlarsak ne olur? diye sordu Joe Dede. Artık lütfen soru sormayı bırakın, dikkatim dağılıyor! diye karşılık verdi Bay Wonka. İşte tam o anda Josephine Nine yorganın altından başını çıkarıp yatağın kenarından aşağıya baktı. Neredeyse üç yüz kilometre aşağıda uzanıp giden koskoca Kuzey Amerika kıtası bir çikolata parçasından daha büyük değildi. Josephine Nine, Durdurun şu manyağı! diye cıyakladıktan sonra buruş buruş olmuş elini uzatıp Bay Wonka'yı ceketinin kuyruğundan yakaladığı gibi yatağa doğru çekti. Bay Wonka, kadının elinden kurtulmaya çalışarak, Hayır, yapmayın! diye bağırdı. Bırakın beni! İşime engel olmayın! Pilotu rahat bırakın! Josephine Nine, Hadi oradan, kaçık herif! Hemen evimize götüreceksin bizi! diye bağırdıktan sonra Bay Wonka'yı öyle bir iteleyip çekiştirmeye başladı ki adamcağız serseme döndü. Bırakın beni! diye haykırdı Bay Wonka. Şu düğmeye basmazsam göğü deleceğiz! Bırakın beni! Ama Josephine Nine Bay Wonka'nın ceketinin kuyruğunu bir türlü bırakmıyor, çekip duruyordu. Charlie! diye bağırdı Bay Wonka. Şu düğmeye bas! Şu yeşil düğmeye! Durma! Çabuk! Charlie, fırladığı gibi yeşil düğmeye bastı...